ارائه کننده: عصمت تقی پور اناری استاد راهنما: دکتر سیدحسام الدین ذگردیاستاد مشاور: دکتر امیر البدویاستاد داور داخلی: دکتر محمد اقدسی، دکتر بختیار استادیاستاد داور خارج از دانشگاه: دکتر فریبرز جولای، دکتر ابراهیم تیمورینماینده تحصیلات تکمیلی: دکتر محمد اقدسی تاریخ: ۱۴۰۴/۰۲/۲۲                ساعت:  ۱۴ مکان: اتاق 219 دانشکده فنی و مهندسی

چکیده:توسعه محصولات جدید به­ عنوان یک مزیت رقابتی، به‌طور فزاینده­ای‌ به یک فعالیت بین­ سازمانی تبدیل شده است و شرکت‌ها برای گسترش قابلیت‌های توسعه خود، به دنبال همکاری با منابع خارجی هستند. توسعه خودرو جدید به ­عنوان یک محصول پیچیده با هزاران قطعه و با ویژگی­های‌ متنوع، نیازمند مشارکت تامین­ کنندگان متعدد است. علاوه بر این، با توجه معضلات زیست ­محیطی در حمل­ و­نقل و تاکید بر توسعه خودروهای سبز، همکاری خودروسازان به دلیل پیچیدگی تکنولوژی­ها و نیاز به کاهش ریسک،­­ اهمیت بیشتری یافته است. با این حال، یکی از چالش­های اصلی در صنعت خودرو، فقدان یک رویکرد ساختاریافته برای تعیین استراتژی­ همکاری اعضای شبکه تامین در فرآیند توسعه محصول جدید است. در این رساله، سه مدل تصمیم­ گیری در مورد همکاری اعضای شبکه تامین در توسعه خودرو جدید توسعه یافته است. تمرکز مدل اول بر تعیین نحوه مشارکت هر تامین­کننده، از لحاظ میزان مسئولیت و زمان شروع مشارکت در توسعه خودرو جدید بر­اساس ویژگی قطعات است. با توجه به تعدد قطعات خودرو، از روش خوشه­بندی مبتنی بر الگوریتم­های فراابتکاری استفاده گردید تا امکان ارائه استراتژی تعاملی کارآمد را برای مشارکت تامین­ کنندگان فراهم ­نماید. مدل دوم با رویکرد بهینه­سازی دوهدفه به دنبال کمینه‌سازی هزینه ­های مشارکت و همکاری و بیشینه نمودن ارزش مالکیت معنوی طرح در ساختار شبکه تامین است. برای حل این مدل، از روش محدودیت اپسیلون تعمیم­یافته استفاده شده است. مدل سوم متمرکز بر تعاملات دو خودروساز رقیب در توسعه خودروهای سبز در یک بازار انحصار دوگانه با در­نظر­گرفتن مداخله­ ی دولت به­ صورت سیاست اعتبار دوگانه است. این مدل از روش تئوری بازی نش برای تصمیم­گیری استراتژیک دو خودروساز بین سناریو رقابت یا همکاری تکنولوژی بهره برده است. نتایج تصمیمات در خصوص نحوه مشارکت تامین‌کننده نشان می­دهد که کمبود دانش داخلی، پیچیدگی تکنولوژی و عملکرد قطعه منجر به افرایش مسئولیت تامین­ کننده می­شود. از طرفی، پیچیدگی قطعه، عدم وجود دانش داخلی، هزینه بالای توسعه و میزان تاثیرگذاری طراحی قطعه بر سایر قطعات، منجر به مشارکت زودهنگام تامین­کننده می­شود. نتایج تحلیل استراتژی مشارکت و همکاری در ساختار یک شبکه نشان می­دهد که حفظ مالکیت معنوی ماژول­های پلتفرمی و ماژول­هایی با طرح مشترک در جهت حفظ ارزش محصول از اولویت‌ بالاتر برخوردار است. همچنین، تامین‌کنندگان با سطح مسئولیت متوسط یا بالا در طراحی ماژول­هایی با ارتباط زیاد، همکاری مستقیم دارند­. تحلیل سناریوهای رقابت و همکاری در تکنولوژی سبز نشان داد که در سطوح بالای تکنولوژی، خودروساز تمایلی برای به ­اشتراک­گذاری تکنولوژی ندارد. در سطوح پایین تکنولوژی، خودروساز انگیزه­ای برای اخذ مجوز تکنولوژی ندارد و به داخلی­سازی تکنولوژی می­پردازد. در نتیجه، سناریو رقابت در این سطوح از تکنولوژی غالب است. در سطوح میانی تکنولوژی، هر دو خودروساز ترجیح می­دهند سناریو همکاری را انتخاب نموده و به توسعه خودرو سبز می­پردازند.