بررسی امکان پردازش چهره‌های نیمه‌پوشیده توسط مغز از سوی محققان دانشگاه تربیت مدرس

  مطالعه‌ ای که به تازگی در مجله معتبر PNAS منتشر شده است، نشان می‌ دهد که مغز با همکاری پیچیده بین نواحی مختلف خود قادر است چهره‌ هایی که بخشی از آن‌ ها پوشیده شده را شناسایی کند. این پژوهش که به عنوان بخشی از رساله دکتری جلال‌ الدین نوروزی دانشجوی دکتری فیزیولوژی در دانشگاه تربیت مدرس انجام شده، در آزمایشگاه پژوهشگاه دانش‌ های بنیادی و تحت راهنمایی دکتر ابوالقاسمی به انجام رسیده است.
جلال‌ الدین نوروزی دانشجوی دکتری فیزیولوژی دانشگاه تربیت مدرس با بیان توضیحاتی درباره این پژوهش گفت: این تحقیق به بررسی دو ناحیه کلیدی مغز پرداخته است: قشر  شکمی‌ جانبی پیش‌ پیشانی (vlPFC) و قشر گیجگاهی تحتانی (ITC). نتایج نشان داد که وقتی بخشی از چهره‌ ها پنهان می‌ شود (مانند زمانی که با ماسک یا مانعی پوشیده شده‌ اند)، فعالیت ناحیه پیش‌ پیشانی به طور قابل‌ توجهی افزایش می‌ یابد، در حالی که قشر گیجگاهی تحتانی تمایل بیشتری به پردازش چهره‌ های کامل و بدون مانع دارد.
وی افزود: جالب اینجاست که پردازش چهره‌ های نیمه‌ پوشیده در دو مرحله انجام می‌ شود که درست بعد از مرحله اول پردازش در قشر گیجگاهی، ناحیه پیش‌ پیشانی به این محرک‌ های دارای مانع واکنش نشان داده و سپس اطلاعات پردازش‌ شده را به قشر گیجگاهی انتقال می‌ دهد. این تعامل نشان‌ دهنده همکاری منحصربه‌ فردی بین این دو ناحیه از مغز است که امکان بازسازی و درک چهره‌ های ناقص را فراهم می‌ کند.
وی خاطر نشان ساخت: ‌ این یافته‌ ها چشم‌ انداز جدیدی در مورد نحوه درک چهره‌ ها ارائه می‌ دهد و می‌ تواند در پیشرفت فناوری‌ های مرتبط با هوش مصنوعی و درمان اختلالات شناختی و بینایی کاربرد داشته باشد.
شایان ذکر است مقاله منتشر شده در مجله PNAS با شماره DOI: 10.1073/pnas. 2407457121 قابل دسترسی می‌باشد.